Radziecki generał-major, uczestnik II wojny światowej.

Urodził się 6 maja 1890 roku w Białowieży. Ojciec Konstatntego, Timofiej, pracował w Puszczy Białowieskiej jako leśnik.

W sierpniu 1915 roku rodzina Gonczaruków, podobnie jak i inne rodziny z tego terenu, ewakuowała się w głąb Rosji przed nacierającymi wojskami niemieckimi. W sierpniu 1918 roku Konstanty Gonczaruk wziął udział w tłumieniu powstania korniłowskiego. Od lutego 1918 roku przebywał na frontach – wschodnim, południowo-zachodnim i zachodnim. W tym czasie wstąpił do partii komunistycznej. Podczas II wojny światowej był naczelnikiem szkoły piechoty, zastępcą naczelnika zarządu i zaastępcą dowódcy strzelecko-taktycznego komitetu Armii Czerwonej.

Stopień generała-majora otrzymał w 1940 roku. W stan spoczynku przeszedł w 1949 roku.

Nagrodzony Orderem Lenina, dwoma Orderami Czerwonego Sztandaru i wieloma medalami.

Zmarł 28 lutego 1952 roku. Jego krótki biogram zamieściła „Białoruska Encyklopedia Radziecka” (t. XI, s. 606). (oprac. Piotr Bajko)