Lidia Bańka

Lidia Bańka (z d. Biernat) – magister filologii polskiej, pedagog, przewodnik turystyczny.

  Urodziła się 22 marca 1953 roku w Zalesiu k. Łukowa na Lubelszczyźnie. Ojciec Edmund był leśnikiem, matka Irena (z d. Mazurkiewicz) gospodynią domową, zajmowała się też krawiectwem. Rodzina wkrótce zamieszkała w Międzyrzeczu Podlaskim, później w Kryńszczaku. W 1956 roku osiedliła się w leśniczówce Sarnów. Miejsce to urzekało pięknem przyrody a okolice bogatą historią, co miało bezpośredni wpływ na wychowanie córek – Lidii i Bożeny.

  W 1968 roku Lidia ukończyła Szkołę Podstawową w Sarnowie. Tutaj zwróciła uwagę nauczycieli na swój talent pedagogiczny i organizacyjny. W ciągu następnych czterech lat mieszkała w internacie i uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym w Łukowie. Potem studiowała polonistykę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Studia zakończyła w 1977 roku z tytułem magistra filologii polskiej.

  Pracę zawodową jako nauczycielka języka polskiego podjęła w tym samym roku w Liceum Ogólnokształcącym w Łukowie. W 1978 roku zawarła związek małżeński z Cezarym Bańką i oboje przenieśli się do Białowieży, zauroczeni tutejszą przyrodą. Lidia zaczęła pracować w miejscowej Szkole Podstawowej. W 1980 roku urodziła syna Macieja, a w 1982 roku – córkę Barbarę. Kolejne lata to praca polonistki, bibliotekarki, funkcja wicedyrektora i od 1999 roku dyrektora Publicznego Gimnazjum w Białowieży.

  Podczas zajęć pozalekcyjnych przygotowywała młodzież do udziału w konkursach ortograficznych i recytatorskich, co przyniosło sukcesy w eliminacjach powiatowych i wojewódzkich. Wiele uwagi też poświęcała występom uczniów, przygotowując z nimi inscenizacje tekstów literackich. Stale też doskonaliła swój warsztat zawodowy. Przejawiała szczególną troskę o kulturę języka. Wiedzą i doświadczeniem chętnie dzieliła się z innymi podczas narad, zebrań i konferencji; prowadziła lekcje pokazowe dla nauczycieli języka polskiego, propagując nowatorskie metody nauczania; opiekowała się praktykantami – studentami polonistyki.

  W 2004 roku przeszła na emeryturę i zajęła się chorą matką. Od 1998 roku będąc wdową, samotnie wychowała i wykształciła dzieci. Doświadczyła przy tym wsparcia ze strony przyjaciół i rodziny, głównie swojej siostry Bożeny.

  Od 2008 roku jest przewodnikiem terenowym po obszarze Puszczy Białowieskiej. Z entuzjazmem opowiada turystom o tajemnicach tutejszej przyrody, o mozaice kulturowej mieszkańców; przekonuje, że warto poznawać i doceniać piękno tego miejsca. Poza tym zajmuje się korektą tekstów w różnych wydawnictwach. Wiele czasu poświęca też na lekturę, rozwijając swoje zainteresowania: literaturą, sztuką, teatrem, historią, psychologią, przyrodą. (Oprac. Piotr Bajko)

Galeria